De plek van oude stemmen in een fotoshoot.

Wist je dat je er al bent? Dit is het. Je hoeft nergens heen, niemand te worden, niets te bewijzen. Iedere keer als ik tijdens een portretsessie iemand fotografeer realiseer ik me dit opnieuw. Beelden van de toekomst of herinneringen uit het verleden maken je niet. Het is enkel hoe je je nu laat zien. En het is meer dan genoeg.

Dit besef voelt zo rijk voor mij. Het is de kracht van een fotoshoot ervaren. Uiteindelijk kan je niet anders dan zijn zoals je nu bent. Waarom de energie van verzet verspillen?

Hoe zou het zijn om in dit moment aan te komen en te zeggen:
Hier ben ik, niet meer en niet minder.

Ik snap het - en herken maar al te goed - dat deze woorden makkelijk gezegd zijn, maar lastiger te integreren. We zijn nu eenmaal geconditioneerd in onze overtuigingen dat er iets mis met ons is.

Het zijn de stemmen van vroeger, die we hebben aangenomen als waarheid, die ons nog altijd achtervolgen.

Zonder uitzondering zullen deze stemmen van zich laten horen op het moment dat je plaatsneemt voor mijn lens. Al die plekken waar je jezelf nog niet vrij voelt, komen op. Je zal hard oordelen, maar misschien ook verzachting opmerken. Je bent tenslotte wijzer geworden en neemt een bak aan levenservaring met je mee.

Kun je ook toelaten waar je liefdevol bent naar jezelf? Waar ben je trots op? Waar ligt je kracht? Wat maakt jou tot een uniek en ongelooflijk waardevol mens?

Dit vastleggen is een verankering van wie je bent en geeft je een herinnering opdat je het niet vergeet.